Getuigenis van Swanet: terug naar de basis, zoals God het bedoeld heeft
Een jaar geleden werd Swanet aangesproken tijdens de jaarlijkse dorpsmarkt. Rianne, een bekende uit het dorp, vertelde haar dat ze woorden van de Heilige Geest op haar hart had gekregen. Ze schreef deze voor Swanet op. Hoewel de woorden diep raakten en opvallend dichtbij kwamen bij wat er in die tijd speelde, vond Swanet de afzender dubieus. Toch bleef het briefje hangen, letterlijk en figuurlijk.
Van betrokkenheid naar leegte
Swanet groeide op in een traditionele kerk, waar ze als baby gedoopt werd en later ook belijdenis deed. Ook tijdens haar jaren in Apeldoorn bleef ze actief in de kerk, onder andere in het team dat Alpha-cursussen begeleidde. Toen ze besloot met Evert te trouwen, keerde ze terug naar het noorden en sloot zich aan bij de gemeente waar hij was opgegroeid.
Met hun vier kinderen waren ze actief betrokken, maar langzaam doofde het vuur. De betrokkenheid bij de kerk nam af, totdat ze zich uiteindelijk zelfs volledig lieten uitschrijven. Jaren gingen voorbij. Wat vooral bleef knagen, was het gemis aan écht community-leven: mensen die elkaar vanuit liefde zien en omarmen.
Een leegte in werk en geloof
Ook in haar werk als revalidatietherapeut voelde Swanet dat er iets niet meer klopte. De patiënten die ze zag, hadden vaak langdurige klachten, zonder duidelijke medische oorzaak. Stress, vermoeidheid en een gebrek aan luisteren naar hun eigen lichaam waren steeds terugkerende patronen.
Steeds vaker dacht ze: als mensen nou gewoon teruggaan naar de basis – de natuur, gezond leven, rust nemen, tijd met hun gezin, en genieten van het leven – dan zou er zoveel veranderen. Maar patiënten bleven vasthouden aan het idee dat alleen een medische diagnose of behandeling hen kon helpen.
Ondertussen bleef dat ene kaartje van Rianne aan haar prikbord hangen. Het liet haar niet los.
Een nieuwe ontmoeting met God
Uiteindelijk nodigde Swanet Rianne uit voor een gesprek. Dat gesprek zette iets in beweging. Kort daarna ging ze mee naar een dienst van Ben Kroeske. Daar ervoer ze iets wat ze al die jaren had gemist: aanbidding, Gods aanwezigheid en onderwijs dat haar hart raakte.
Vanaf dat moment sloeg ze steeds vaker haar Bijbel open, luisterde onderwijs en bezocht samen met haar gezin de samenkomsten van Erista Movement. Het voelde als thuiskomen. Er was ruimte voor aanbidding, gemeenschap en een radicale focus op Jezus.
Langzaam begon ze te beseffen: God was hen nooit kwijtgeraakt. In al die stille jaren had Hij hen toch gezegend en gedragen.
Openbaring na openbaring
Bij het lezen van de Bijbel vielen voor Swanet veel puzzelstukjes op hun plek. Ze begon te begrijpen wat Paulus schreef over de geestelijke strijd in Efeziërs. Ze las over de wonderen van Jezus: hoe Hij mensen bevrijdde van demonische machten, zieken genas van allerlei kwalen en zelfs verlamden weer deed lopen.
Toen realiseerde ze zich waarom het huidige zorgsysteem voor zoveel patiënten vaak geen blijvende oplossing biedt. “Als mensheid willen we alles maakbaar maken,” besefte ze. “Voor elk pijntje moet een pil komen. Maar onze ware Heelmeester is zo dichtbij! We hoeven Hem alleen te zoeken. Hij wil ons genezen, bevrijden en herstellen.”
Een radicale keuze
Toch bleef ze voelen dat haar werkplek niet meer de plek was waar ze paste. Het verlangen groeide om meer te leven vanuit vertrouwen op God, en minder vanuit de systemen van de wereld. Uiteindelijk nam ze een radicale beslissing: ze zegde haar baan op.
Op de ochtend van haar laatste werkdag wist ze: er ontbrak nog één stap. Ze wilde zich laten dopen. Een nieuw begin, een nieuw leven met Jezus, het oude achter zich laten.
Terug naar de basis
Voor Swanet is dit de kern: terug naar de basis, zoals God het bedoeld heeft. Leven vanuit liefde voor Hem en elkaar, geleid door de Heilige Geest, en vertrouwen op Jezus als de Heelmeester.
Jesaja 43:19
"Zie, Ik ga iets nieuws doen, nu groeit het op, merkt u het niet? Ik maak een weg in de woestijn en rivieren in de wildernis."
Reactie plaatsen
Reacties